PROFILAKTYKA ŚWIERZBU
Przyczyny
Świerzb wywołują pasożyty skóry, tzw. świerzbowce ludzkie, które drążą korytarze w górnej warstwie naskórka i łatwo przenoszą się podczas bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną. Świerzbu nie należy jednak traktować jako czegoś wstydliwego, gdyż jest to choroba bardzo zaraźliwa. Można się nimi zarazić, śpiąc w pościeli osoby chorej, pożyczając od niej ubranie, ale też np. w pociągu.
Objawy
- swędzenie, zwłaszcza wtedy, gdy ciało jest rozgrzane w pościeli lub w kąpieli
- małe zaczerwienione krostki na bocznych powierzchniach palców i między palcami, na przegubach rąk, pośladkach, brzuchu, w pachwinach i pod pachami.
Powikłania
Infekcje bakteryjne i wirusowe wywołane drapaniem swędzącej skóry.
Diagnostyka
Ponieważ obecnie świerzb nie występuje już tak często jak przed laty, można go pomylić z innymi chorobami objawiającymi się świądem i wysypką, np. objawami alergii, dlatego należy zasięgnąć porady dermatologa.
Leczenie
Polega na smarowaniu, całego ciała, pomijając głowę, preparatem zwalczającym świerzbowce. Kuracja trwa 2-5 dni. Leczeniu muszą się poddać wszyscy domownicy. Po zakończonej kuracji używaną bieliznę osobistą i pościel trzeba wyprać w temp. 95 st. C i wyprasować. Resztę odzieży, ręczniki także wyprać i wyprasować oraz wszystko wietrzyć i nie używać co najmniej przez 2 tygodnie lub umieścić wszystko w szczelnie zamkniętych workach też na 2 tygodnie, by mieć całkowitą pewność, że pasożyty wyginęły.
Obszary występowania świerzbu u człowieka.
Korytarze wydrążone przez świerzbowca w skórze.
